Aarathanai seykiren en ஆராதனை செய்கின்றேன் என் இயேசப்பா
ஆராதனை செய்கின்றேன் என் இயேசப்பா
உங்க அன்பெல்லாம் நெனச்சு ஆராதிக்கிறேன்
மன்னுயிரைக் காப்பவரே ஆராதனை
மனதுருக்கம் உள்ளவரே ஆராதனை
பாவியான எந்தன் மீது பாசம் வைத்தீர்
பாசத்தாலே உங்க ஜீவன் தந்து வீட்டீர்
ஏழை எந்தன் நோய்களெல்லாம் சுமந்தவரே
எனக்காக மரணத்தை ருசித்தவரே
நிலையற்ற உலகினில் நிம்மதியின்றி
ஏராளம் மனிதர்கள் வாழ்கின்றாரே – அப்பா
உங்க கண்களோ என்னைக் கண்டதே
உங்க கருணையை நினைச்சிட்டா
உள்ளம் பொங்குதே
மண்ணுலக மாயை என்னை மாற்றிடாமலே
மகிமையான அபிஷேகத்தால் காப்பவரே
விண்ணவரே உங்க பாதம் சேரும் வரையில்
என் மன்னவரே கிருபையால் நடத்திடுமே
aaraathanai seykinten en iyaesappaa
unga anpellaam nenachchu aaraathikkiraen
mannuyiraik kaappavarae aaraathanai
manathurukkam ullavarae aaraathanai
paaviyaana enthan meethu paasam vaiththeer
paasaththaalae unga jeevan thanthu veettir
aelai enthan nnoykalellaam sumanthavarae
enakkaaka maranaththai rusiththavarae
nilaiyatta ulakinil nimmathiyinti
aeraalam manitharkal vaalkintarae – appaa
unga kannkalo ennaik kanndathae
unga karunnaiyai ninaichchitta
ullam ponguthae
mannnulaka maayai ennai maattidaamalae
makimaiyaana apishaekaththaal kaappavarae
vinnnavarae unga paatham serum varaiyil
en mannavarae kirupaiyaal nadaththidumae