Manithanae Nee Mannaga Irukkintai மனிதனே நீ மண்ணாக இருக்கின்றாய்
மனிதனே நீ மண்ணாக இருக்கின்றாய்
மண்ணுக்குத் திரும்புவாய் மறவாதே என்றும்
மறவாதே மறவாதே மனிதனே
பூவும் புல்லும் போல் புவியில் வாழ்கிறோம்
பூவும் உதிர்ந்திடும் புல்லும் உலர்ந்திடும்
மரணம் வருவதை மனிதன் அறிவானோ
தருணம் இதுவென இறைவன் அழைப்பானோ
இறைவன் இயேசுவோ இறப்பைக் கடந்தவர்
அவரில் வாழ்பவன் இறந்தும் வாழ்கிறான்
manithanae nee mannnnaaka irukkintay
mannnukkuth thirumpuvaay maravaathae entum
maravaathae maravaathae manithanae
poovum pullum pol puviyil vaalkirom
poovum uthirnthidum pullum ularnthidum
maranam varuvathai manithan arivaano
tharunam ithuvena iraivan alaippaano
iraivan yesuvo irappaik kadanthavar
avaril vaalpavan iranthum vaalkiraan