Paareer Gethsamane Poongavil பாரீர் கெத்செமெனே பூங்காவில் என் நேசரையே
பாரீர் கெத்செமெனே பூங்காவில் என் நேசரையே
பாவி யெனக்காய் வேண்டுதல் செய்திடும்
சத்தம் தொனித்திடுதே
தேகமெல்லாம் வருந்தி சோகமடைந்தவராய்
தேவாதி தேவன் ஏகசுதன் படும்
பாடுகள் எனக்காகவே
அப்பா இப்பாத்திரமே நீக்கும் நின் சித்தமானால்
எப்படியும் உம் சித்தம் செய்ய என்னைத் தத்தம்
செய்தேன் என்றாரே
இரத்தத்தின் வேர்வையாலே மெத்தவுமே நனைந்தே
இம்மானுவேலன் உள்ளம் உருகியே
வேண்டுதல் செய்தனரே
மும்முறை தரைமீதே தாங்கொண்ணா வேதனையால்
முன்னவர் தாமே வீழ்ந்து ஜெபித்தாரே
பாதகர் மீட்புறவே
அன்பின் அருள்மொழியால் ஆறுதல் அளிப்பவர்
துன்ப வேளையில் தேற்றுவாரின்றியே
நெந்து அலறுகின்றார்
என்னையும் தம்மைப் போல மாற்றும் இம்மாநேசத்தை
எண்ணியெண்ணியே உள்ளங்கனிந்து நான்
என்றும் புகழ்ந்திடுவேன்
paareer kethsemenae poongaavil en naesaraiyae
paavi yenakkaay vaennduthal seythidum
saththam thoniththiduthae
thaekamellaam varunthi sokamatainthavaraay
thaevaathi thaevan aekasuthan padum
paadukal enakkaakavae
appaa ippaaththiramae neekkum nin siththamaanaal
eppatiyum um siththam seyya ennaith thaththam
seythaen entarae
iraththaththin vaervaiyaalae meththavumae nanainthae
immaanuvaelan ullam urukiyae
vaennduthal seythanarae
mummurai tharaimeethae thaangaொnnnnaa vaethanaiyaal
munnavar thaamae veelnthu jepiththaarae
paathakar meetpuravae
anpin arulmoliyaal aaruthal alippavar
thunpa vaelaiyil thaettuvaarintiyae
nenthu alarukintar
ennaiyum thammaip pola maattum immaanaesaththai
ennnniyennnniyae ullanganinthu naan
entum pukalnthiduvaen