Paavi Entrum Thurogi Entrum பாவியென்றும் துரோகியென்றும்
பாவியென்றும் துரோகியென்றும் எல்லோரும் என்னை
வெறுத்து ஒதுக்குகையில்
கேடுகெட்ட வாழ்க்கையினை நான் வாழுறேன்னு சொல்லி கேவலமா பேசுகையில்
என்னை பெயர் சொல்லி அழைச்சவரே
என்னை மாற்றிட துடிச்சவரே
ஒரு முறை நான் உம்மை பாக்கணுமுன்னு
நீர் போகும் வழியினில் காத்து கிடந்தேன்
உங்க முகத்தை நான் காண விரும்பி அத்தி மரத்தில் நான் ஏறி அமர்ந்தேன்
அருகினில் வந்து என் பெயரை சொல்லி அழைச்சவரே
என்னோட தங்கிட விரும்பி இறங்கி வா என்றவரே
உங்க முகத்தை நான் பார்த்தவுடனே
புதுசாச்சு லேசாச்சு எந்தன் மனமே
நீங்க தங்கிட தடையாகயிருந்த பாவங்களை உம்மிடத்தில் சொல்லி அழுதேன்
அன்போடு என்னை அணச்சு இரட்சிப்பை அளித்தவரே
வெறுமையாய் இருந்த மனதில் முழுசா நெரஞ்சவரே
paaviyentum thurokiyentum ellorum ennai
veruththu othukkukaiyil
kaeduketta vaalkkaiyinai naan vaaluraennu solli kaevalamaa paesukaiyil
ennai peyar solli alaichchavarae
ennai maattida thutichchavarae
oru murai naan ummai paakkanumunnu
neer pokum valiyinil kaaththu kidanthaen
unga mukaththai naan kaana virumpi aththi maraththil naan aeri amarnthaen
arukinil vanthu en peyarai solli alaichchavarae
ennoda thangida virumpi irangi vaa entavarae
unga mukaththai naan paarththavudanae
puthusaachchu laesaachchu enthan manamae
neenga thangida thataiyaakayiruntha paavangalai ummidaththil solli aluthaen
anpodu ennai anachchu iratchippai aliththavarae
verumaiyaay iruntha manathil mulusaa neranjavarae